استفاده از روشهای متنوع و متناسب با سنین مختلف، مساجد را از مکانهای ویژه ی بزرگسالان خارج می نماید، همه اینها بسیار مهمند چرا که اگر کودکان را در همان کودکی به مساجد جذب ننماییم، فرصت جذب در بزرگسالی را به نصف تقلیل داده ایم. کار در مسجد آنچنان می تواند گسترده و تأثیر گذر باشد که بتوان برای آن یک وزارتخانه مستقل تشکیل داد

به نگارش سیاوش آقاجانی- در این عرصه که حفظ ایمان و عقیده از هجمه های نرم و شبیخون های ضد فرهنگی بسیار مشکل است، هر چه قدر که حفظ ایمان برای خود فرد مشکل باشد، حفظ و هدایت ایمان خانواده به مراتب دشوار تر خواهد بود. با این توضیح هر ابزاری که در حفظ و ارتقای ایمان به انسان کمک نماید، قابل چشم پوشی نخواهد بود، چه رسد به راه حلی که در بهبود ایمان خانواده نقش آفرین باشد.

احتمالا در خانواده خودمان، یا اقوام کسانی را دیده ایم که در ایمانشان محکم نبوده و حتی بعضا از انجام فرایض خود خجالت می کشند. حتما کسانی را دیده ایم که نسبت به برنامه های ضد فرهنگی ماهواره ای هیچ حساسیتی نداشته و حتی از آن به عنوان یک الزام یاد می کنند، و یا کسانی که با افراد مختلف، اعم از مؤمن و منحرف روابط خانوادگی صمیمانه برقرار می کنند. حتما خانواده هایی را که نماز را اول وقت می خوانند ولی مثلا حجاب را رعایت نمی کنند، در اطرافتان وجود دارند. با نگاهی به تمام این خانواده ها، یک شاخص مشترک در تمام آنها قابل مشاهده است که همان قهر کردن با مسجد است.

این خانواده ها یا افراد فقط در مناسبات محرم و قدر یا مراسم فوت آشنایان در مسجد حاضر می شوند. شاید در ابتدا این گونه به نظر برسد که این افراد از کم ایمانی با مسجد قطع رابطه کرده اند و یا به انحراف کشیده شده اند و این رابطه یکطرفه به نظر آید، ولی من به یقین می دانم که خود کم ایمانی از محصولات مهم قهر کردن با مساجد است. حضور در مسجد باعث می شود تا انسان از جمع مؤمنان دور نشود، این یعنی که اعمال انسان مانند اعمال مؤمنان می شود، یعنی نه تنها از عبادت خجالت نمی کشد، بلکه از حضور در جمع نمازگزاران لذت می برد. حضور در مسجد باعث می شود تا ظاهر و باطن انسان مانند مؤمنان گردد، انسان دیگر از گناه خجالت خواهد کشید نه از عبادت.

عبادت و انجام فرائض در مسجد در قرآن به آباد کردن مسجد تعبیر شده است و خود خداوند آباد کنندگان مسجد را مژده امید به هدایت داده است. این مضمون را از سوره توبه، آیه 18: "مساجد خدا را تنها کسى آباد مى‏کند که ايمان به خدا و روز قيامت آورده، و نماز را برپا دارد، و زکات را بپردازد، و جز از خدا نترسد؛ اميد است چنين گروهى از هدايت‏يافتگان باشند." می توان برداشت کرد.

آری ما اگر می خواهیم، ایمانمان را حفظ و یا بر آن بیافزاییم، چاره ای جز نزدیکی به مساجد نداریم. مسجد محل عبادت است، محل دوستی با دوستان خداست، محل پند است، محل یاد خدا و ذکر اهل بیت است. مگر می شود در جایی که همه با یک نیت الهی حاضر می شوند، چیزی جز دوستی و محبت برقرار باشد. اگر قبول کنیم که مسجد خانه خداست، چگونه می توان پذیرفت که چنین میزبانی از میهمان خود پذیرایی کامل ننماید.

همانطور که آشنایان و دوستان از ما انتظار دارند تا به منزلشان برویم، خداوند نیز منتظر است، اصلا خود خداوند می فرماید اگر بنده می دانست که خداوند چه قدر به او مشتاق است، هر آینه از شوق جان می داد. صدای اذانی که از مأذنه به گوش می رسد، ندای الهی دعوت به مسجد است، یعنی هر جا که میهمان هر کسی که هستیم، باید با شنیدن دعوت خداوند، میهمانی سایرین را رد و دعوت خدا را لبیک گوییم.

ما می توانیم همانطوری که خانوادگی به بازار می رویم و یا به تفریح می رویم، همانطور هم، هر جا که صدای اذان به گوشمان رسید، به همراه خانواده به مسجد رفته و به تدریج، این امر را به یک نیاز در زندگی خود و خانواده مان مبدل سازیم، و انشاءالله خداوند نیز ما را جزء آباد کنندگان مساجد و هدایت شدگان قرار دهد. مساجد از شفیعان و شاهدان روزی هستند که همه در آن روز نیازمندند و در آن روز مساجد بر عبادت مؤمنان خود شهادت می دهند.

از سویی اهل مسجد هم وظیفه دارند تا این مکان مقدس را در انحصار خود ندانند و نسبت به ورود کسانی که شاید اولین تجربه ورودشان به مسجد باشد، چهره ای گشاده و اخلاقی صبورانه داشته باشند و همانطور که پیامبر اکرم بر شیطنت کودکان در مسجد صبر داشتند، بر شیطنت کودکان صبر نمایند تا والدین آنها و در نتیجه خانواده ها از حضور در مساجد محروم نشوند.

ایجاد مهدها و یا فضاهای مناسب برای کودکان در مساجد، بهبود کیفی و کمی فعالیت های فرهنگی و جنبی در آنها و همت بیشتر مبلغان بر استفاده از روشهای متنوع و متناسب با سنین مختلف، مساجد را از مکانهای ویژه ی بزرگسالان خارج می نماید، همه اینها بسیار مهمند چرا که اگر کودکان را در همان کودکی به مساجد جذب ننماییم، فرصت جذب در بزرگسالی را به نصف تقلیل داده ایم. کار در مسجد آنچنان می تواند گسترده و تأثیر گذر باشد که بتوان برای آن یک وزارتخانه مستقل تشکیل داد، چرا که مطمئنا کار فرهنگی در مساجد چندین برابر کارهای انجام شده در سازمان تبلیغات و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است، و چندین برابر نیز قابلیت ارتقا دارد، که این امر همت عالی مسئولان دولتی و حوزه های علوم دینی را در جبران عقب ماندگی های سخت افزاری و نرم افزاری در این بخش طلب می کند.